Dag 27: over wijn en het nieuwe zakendoen

Dat mijn bezoek aan het Meisje van de Slijterij niet alleen over wijn zou gaan, was van te voren wel duidelijk. Deze bruisende eigenares van Slijterij de Vuurtoren in Breskens, Petra de Boevere, heeft er namelijk een tweede passie bij: die van de social media. Ze publiceerde er recent een boek over, blogt met grote regelmaat, geeft lezingen door het hele land en is met haar 7300 volgers een waar twitter-icoon geworden. Uiteraard volg ik haar ook op twitter en deel ik haar conclusie dat het een geweldig medium is om consumenten en producenten van kwaliteitsvoedsel buiten de reguliere kanalen om bij elkaar te brengen. De strawberrymob rond de aardbeien van Jan Robben deze zomer was daar al een fantastisch voorbeeld van, maar ook de underground boerenmarkt was bijna helemaal via twitter tot stand gekomen.

De Boevere was een van de eersten die zich ging verdiepen in een ándere manier van zakendoen, omdat de traditionele verkoopkanalen haar niet boden wat ze wilde. “Ik wil gewoon goeie spullen verkopen. Ik hou van mijn winkel, maar ik wil alleen drank verkopen waar ik achter sta. In supermarkten ligt ontzettend veel troep. Mensen hebben helemaal geen smaak meer, zijn gewend geraakt aan wijn die € 1,99 kost. Maar in zo’n fles zit, na aftrek van alle kosten en tussenhandel, nog maar voor 15 cent aan wijn. Daar kun je dus niet veel van verwachten. In de ‘oude’ zakelijke wereld draait alles om prijs, om groei en om omzet halen.” Volgens haar willen we allemaal voldoen aan waardes die iemand ooit bedacht heeft. En zo kan het gebeuren dat er in Nederland nog maar vier inkopers van wijn voor supermarkten zijn die alle wijnboeren uitknijpen. En dus gaat de kwaliteit van het product constant omlaag. “Ik ben een liberaal in hart en nieren, maar vind toch dat we in Nederland toe moeten naar een systeem van minimumprijzen op voedsel. Het is bizar dat we eten verkopen onder de kostprijs. Met dat gestunt op vers voedsel en het systeem dat ze hun winsten halen op bijvoorbeeld chips en cola, maken supermarkten de markt kapot.”

Om niet aan deze negatieve spiraal mee te hoeven doen, moest Petra dus andere markten aanboren en zelf op zoek naar klanten. “Ik heb passie voor mijn product. En ik blijf bewust klein. Ik ben op zoek gegaan naar een andere manier van zakendoen en bereik veel via de sociale media. Ik organiseer ook proeverijen en wil mensen laten kennis maken met een kwaliteitsproduct. Als je eenmaal echt goede wijn geproefd heb, wil je namelijk nooit meer terug in smaak.” Volgens Petra is er een duidelijk toenemende tendens onder ondernemers die kwaliteitsvoedsel of –drank willen verkopen. Die willen klein blijven, vestigen zich in toenemende mate op B-locaties, maar bereiken via de sociale media toch een groot publiek. Ook zij ontvangt met regelmaat mensen die haar van internet kennen en toch eens een kijkje bij haar winkel in Breskens willen nemen. “Er ontstaat een nieuwe vorm van kooptoerisme. Mensen kiezen voor een beleving, gaan een tochtje maken langs producenten van kwaliteitsproducten.”

Haar kijk op duurzaamheid is tegendraads. Wat wijn betreft heeft ze het niet zo op het label ‘biologisch’ omdat ze het een marketinginstrument vindt. In haar zoektocht naar duurzame kwaliteitswijn stuitte ze op Terra Vitis tegen, een vereniging van duurzame Franse wijnboeren. Onder de leus ‘Als verstand en passie het eens zijn’, produceren 400 Franse wijnboeren met respect voor mens, natuur en milieu ‘wijn zoals Bacchus het bedoeld heeft’. Met zes verschillende flesjes onder mijn arm vertrok ik weer naar huis. Ik wil ook wel eens weten wat Bacchus nu precies onder wijn verstaat. En een product dat met zoveel plezier aan mij wordt verkocht, vind ik bij voorbaat al lekker.


Leermomenten van de dag:


• Ik kom steeds meer producenten en handelaren tegen die buiten de reguliere supermarktkanalen om werken of willen werken, omdat ze echte kwaliteit willen leveren. Volgens mij moeten we die producenten een steuntje in de rug geven!