Gisteren vond ik een doos met groenten en fruit op mijn bureau die mij zijn aangereikt door Eosta, een groothandel in biologische groenten en fruit. Behalve heerlijke peren en appels uit Nederland, een pompoen, een knolserderij (die mixen wij altijd met aardappels tot een verrukkelijke puree) trof ik ook een ananas, kiwi’s en … grapefruits. En nu begint het ingewikkeld te worden. Waar komen ze vandaan en kan ik ze eten? Op sommige vruchten zat een keurig label (Nature & more) met code waarmee je op de Eosta-site kunt nakijken waar het vandaan komt, wie het geteeld heeft en hoe dit bedrijf scoort op diverse duurzaamheidsthema’s. Een ongelooflijke transparantie waaraan menigeen nog een puntje kan zuigen. Dus bij voorbaat een pluim voor Eosta. Ook de medewerker die ik aan de telefoon kreeg wist mij zonder haperen te vertellen waar het fruit vandaan kwam. “Maar”, voegde hij eraan toe, de klant maakt de keus. Wij kopen biologisch in en Fairtrade als dat aan de orde is, maar de klant maakt zelf een afweging welke aspecten hij belangrijk vindt.” Zo is het natuurlijk maar net. De kiwi’s uit mijn kistje komen uit ItaliĆ« en volgens de groente- en fruitkalender van Milieucentraal vallen die op dit moment in klimaatklasse A. Ik ga daar dus maar eens lekker van smullen. Maar of ik die mandarijn uit Israel ook ga opeten, daar moet ik nog eens goed op studeren. Pffft.
Blog over een zoektocht naar duurzaam eten, van 3 oktober tot en met 11 november. Wat is duurzaam eten eigenlijk? En kan dat wel: 100% duurzaam eten?
dinsdag 19 oktober 2010
Dag 16: de fruitkwestie
Gisteren vond ik een doos met groenten en fruit op mijn bureau die mij zijn aangereikt door Eosta, een groothandel in biologische groenten en fruit. Behalve heerlijke peren en appels uit Nederland, een pompoen, een knolserderij (die mixen wij altijd met aardappels tot een verrukkelijke puree) trof ik ook een ananas, kiwi’s en … grapefruits. En nu begint het ingewikkeld te worden. Waar komen ze vandaan en kan ik ze eten? Op sommige vruchten zat een keurig label (Nature & more) met code waarmee je op de Eosta-site kunt nakijken waar het vandaan komt, wie het geteeld heeft en hoe dit bedrijf scoort op diverse duurzaamheidsthema’s. Een ongelooflijke transparantie waaraan menigeen nog een puntje kan zuigen. Dus bij voorbaat een pluim voor Eosta. Ook de medewerker die ik aan de telefoon kreeg wist mij zonder haperen te vertellen waar het fruit vandaan kwam. “Maar”, voegde hij eraan toe, de klant maakt de keus. Wij kopen biologisch in en Fairtrade als dat aan de orde is, maar de klant maakt zelf een afweging welke aspecten hij belangrijk vindt.” Zo is het natuurlijk maar net. De kiwi’s uit mijn kistje komen uit ItaliĆ« en volgens de groente- en fruitkalender van Milieucentraal vallen die op dit moment in klimaatklasse A. Ik ga daar dus maar eens lekker van smullen. Maar of ik die mandarijn uit Israel ook ga opeten, daar moet ik nog eens goed op studeren. Pffft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vorige week kocht ik een rode grapefruit uit Italie in De Natuurwinkel. Lijkt me wel verantwoord. Alleen was die, althans dit exemplaar, niet lekker. Droog en smakeloos. Jammer.
BeantwoordenVerwijderenKiwi's zijn in NL ook (thuis) wel te telen, tegen een warme muur (in de stad! Daar is het gemiddeld sowieso 3 graden warmer), ze groeien doorgaans zeer voortvarend - met hele strenge winters zullen ze t wel moeilijker hebben, maar hij kan wel wat hebben.
BeantwoordenVerwijderen'Fruitig' thema brengt me trouwens op nog een aspect van duurzaamheid waar ik als Wageninger, met een 'soft spot' in ‘t hart voor goeie gezonde bodem (vooralsnog zwaar ondergewaardeerd als opslag van CO2), en zeker als bosbouwer, extra van charmeerd ben. In het Engels is er zo'n mooie term voor: 'tree crops'. Boomgewassen (tja..). Die vereisen in vergelijking met veldgewassen aanzienlijk minder bodembewerking - die meestal neerkomt op verstoring/verschraling van bodemleven, zeker in de grootschalige aanpak. Die bomen groeien wel en die vruchten blijven zonder gerommel met de bodem in principe wel komen. Spaart dus ook energie. En hoeft niet alleen over 'zoet' te gaan. Avocado's! Maar - hier ten lande - natuurlijk ook noten - walnoten, hazelnoten, tamme kastanjes ed.
In de uitstekende BBC-film Farm for the Future (hier de hele video, zien! http://bit.ly/agqFSL ) wordt gesuggereerd dat we in gematigde klimaten eens zouden moeten kijken naar tamme kastanjes als kandidaat-vervanger voor granen, die als teelt aanzienlijk meer energie (en bodemgerommel) vergen. Kunnen die bomen gewoon lekker blijven staan en tonnen kastanjes produceren, in dezelfde ordegrootte als granen. Plus alle andere pret van permanente begroeiing met bomen – beestjes, schaduw/microklimaat, doorworteling, ruimte voor kruidige ondergroei etc. Kortom, leve de ‘tree crops’.