Vorige week was ik, ter voorbereiding van dit blog, op bezoek in het Praktijkcentrum voor Duurzaam Voedsel in Driebergen-Rijssenburg. Lars Charas is daar de initiatiefnemer van. Op het prachtige kasteel Sterkenburg staat een grote praktijkkeuken, waar Lars en Bas (zijn kok) kookworkshops geven, catering verzorgen en experimenteren met voedsel. Dat zijn hele leuke bezoekjes, want er komt altijd wel een hapje bijzonder eten uit die keuken vandaan. Als je er maar lang genoeg zit - en als Lars vertelt over zijn passie voor eten duurt het altijd langer dan gepland - dan komt er ook nog een drankje aan te pas. Dit keer stond er versgeperst bietensap klaar en terwijl er medewerkers in en uit liepen kreeg ik een bloemkoolsoepje met een bietenrisotto voorgeschoteld. Ondertussen waren Bas en zijn stagiair druk bezig een soort citroentomaatjes klaar te maken en koekjes van artisjokken.
Ik kwam eigenlijk een antwoord zoeken op mijn vraag: 'wat is duurzaam voedsel nu precies?' Daarvoor maakten wij een boswandeling, waarbij we uiteraard mooie paddestoelen onderweg tegenkwamen. Wat mij maar weer eens duidelijk maakte hoe weinig ik eigenlijk weet van zwammen, cantharellen en zo meer. En daar is het nu wel precies de tijd voor. Ook voor noten rapen trouwens en appels plukken. Lars vertelde mij welke richtlijnen hij zelf hanteert, wat zijn afwegingen zijn en hoe ernstig het eigenlijk gesteld is met de visstand in de wereld. Hij vertelde mij dat hij in zijn keuzes veel strenger is dan de viswijzer die veel mensen (ik ook) nu hanteren. Zeevruchten (schelpdieren vooral) zijn in zijn beleving o.k. en vis die vegetarisch eet en in het seizoen gevangen is ook. En de rest dus eigenlijk niet. Dat is dus echt heel wat minder dan ik nu gewend ben te kiezen. Ook maakte Lars mij duidelijk dat we heel erg veel eten weggooien. Niet alleen wat letterlijk in onze eigen afvalbak belandt omdat het over datum is of wel gekookt maar niet opgegeten. Maar we eten heel veel stukken vlees die aan een beest zitten, eigenlijk nooit op. Terwijl daar best smakelijke gerechten van te maken zijn.
Als ik niet weg had gemoeten voor mijn volgende afspraak, was ik waarschijnlijk de hele middag blijven plakken. Boeiend als iemand zo veel over ons voedsel heeft nagedacht en erop gestudeerd heeft. En leuk om mee te maken welke bijzondere gerechten daar uit de keuken komen en welke nieuwe producten daar rondzwerven. Gelukkig ga ik 14 oktober alweer terug voor een kookworkshop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten